Een kerstverhaal wordt werkelijkheid……

Dit is een verhaal geschreven door een bewoner over een plek in Nederland die wij beschouwen als de mooiste en waar wij (1100 mensen) zo een jaar of twee geleden een rustig leven leidde.

Tien jaar daarvoor was er een turbolente ontwikkeling in het bestaan van onze wijk het Nijpelsplantsoen, in 2009 had de woningcorporatie Mitros namelijk bedacht dat de gevels vernieuwd/gerepareerd moesten worden, en dat dit aanleiding zou zijn om de wijk te slopen.

Echter dat is niet gelukt omdat en de gemeente en de bewoners er tegen in opstand kwamen, en terecht want in die tijd waren de flats 40 jaar oud en in goede conditie om voort te bestaan.

Hier komt mijn vergelijking met het kerstverhaal van de inhalige SCROOGE zijnde de MITROS, die een pleister op de wonde deed in de vorm van een renovatie van het natte gedeelte van de flats alleen had dat beter moeten gebeuren er zijn toen grote problemen blijven liggen met als reden kosten besparen.

De gevolgen bleven niet uit er werd flink geklaagd over tocht, schimmel en andere problemen, er werden door de Mitros middels verschillende onderzoeken adviezen binnen gehaald maar deze adviezen werden niet ter harte genomen en de uitvoering bleef achter, terwijl wij als bewoners gewoon de huur en huur verhogingen moesten betalen.

Inmiddels is het 2020 in mei kregen wij een bericht dat de consoles een gevaar vormden en werden er steunpalen neergezet onder een dubieus verhaal wat onderbouwd werd door een deskundige, dat er consoles waren die konden bezwijken, tevens werd dit verhaal aan de gemeente verteld die hier blindelings in meeging omdat zij het onderzoek van de deskundigen geloofden en dat ze er niet vanuit gingen dat de Mitros hierin niet de waarheid zou vertellen.

Als bewoner ben ik natuurlijk zeer betrokken bij de ontwikkeling van de wijk, daar door reageerde ik gelijk al op het feit dat er steunpalen neer gezet werden die het moesten doen lijken dat de gebouwen in zeer slechte conditie waren.

Door deze handeling heeft de Mitros de bewoners flink aan het schrikken gemaakt omdat hier nu eenmaal veel mensen wonen die geen verstand hebben van de conditie van de flats en die bang werden en meteen wilde verhuizen, later besefte  ik dat dat ook de bedoeling van de Mitros was.

Ook had de Mitros al een aanvraag gedaan voor tijdelijke verhuur bij de gemeente, die kregen zij voor 360 woningen zonder dat er een project of bedoeling bekent was voor de toekomst van het Nijpelsplantsoen dus onterecht.

Hierbij liep ik tegen verschillen problemen aan omdat de Mitros een grote woningbouwcorporatie is en in het verleden (Kanaaleiland ) toch al verschillende situaties op het randje doorstaan hadden.

Ik dacht ik ben 75 jaar wat heb ik te verliezen en ben er ingedoken om de bewoners te helpen en te zoeken naar de waarheid, dat viel nog niet mee, maar de bewering dat het gaat om het grote geld werd steeds duidelijker.

De eerste stap was het analyseren van de feiten, maar de Mitros is een besloten gemeenschap die niet veel informatie kwijt wil, eindelijk na een paar maanden kreeg ik een onduidelijke uitleg over het onderhoud van de consoles en de galerijvloeren, waar ook bleek dat de bouwkundige nog niet eens een fysieke controle heeft gedaan en alleen rapporten van anderen op een rij gezet heeft.

Het resultaat van deze bespreking was dat de Mitros alle adviezen en reparaties niet of niet goed uitgevoerd heeft sinds 2006 en dat is ook wat de deskundige beaamde het slechte onderhoud van de galerijvloeren en de dilatatievoegen zijn uiteindelijk de oorzaak van deze situatie.

Na onderzoek van mijn kant bleek dat de Mitros geen kennis had van de constructie van de gebouwen, dus geen tekeningen, er bleek namelijk dat de flats gebouwd zijn met het COIGNET-systeem, wat inhoud dat het allemaal prefab onderdelen zijn met een levensduur van 100 jaar.

Uiteindelijk na 2 jaar is de Mitros erachter wat de constructie is, en waaruit blijkt dat het gevaar niet in het afbreken van de consoles ligt maar in het afbreken van stukken beton in verband met put corrosie, wat geldt voor misschien 30 stuk op 823 consoles, een gewone onderhoudsklus, waar geen steunpalen voor nodig waren en wat gewoon gerepareerd had kunnen worden.